Wyjazd integracyjny 2012 – Janów Lubelski

Kiedy ukończyliśmy wszystkie zmagania, udaliśmy się na obiad do pobliskiego ośrodka.  Następnie zostaliśmy zakwaterowani w pokojach. Później wyruszyliśmy na marsz na orientację. Zaczął się on od wizyty w parku linowym. Po krótkim przeszkoleniu zostaliśmy wysłani na „czerwoną” trasę. Jej początek wydawał się bardzo ciężki – liny, belki i rozmaite ruchome elementy były trudnymi przeszkodami. Jednak po pokonaniu kilku pierwszych kroków robiło się coraz fajniej. Każdy kto ukończył trasę, był zmęczony ale i zadowolony z siebie. Następnie ruszyliśmy w teren, mając do dyspozycji mapę i kompas. W poszczególnych punktach, które mieliśmy odnaleźć, czekały na nas rozmaite zadania logiczne i manualne. Wieczorem odbyło się wspólne ognisko, podczas którego mogliśmy odpocząć po trudach całego dnia. Wszyscy doskonale się bawiliśmy opowiadając historie i  śpiewając piosenki przy akompaniamencie gitary. Około północy wróciliśmy do swoich pokoi, gdzie jeszcze długo rozmawialiśmy ze sobą.

Następnego dnia wstaliśmy rano i po śniadaniu udaliśmy się na emocjonującą przejażdżkę jeepami. Pędziliśmy po leśnych bezdrożach i błotach, z których często musieliśmy wypychać nasze pojazdy, brudząc się przy tym niemiłosiernie. Nam to jednak wcale nie przeszkadzało, z uśmiechami podskakiwaliśmy na kolejnych wybojach. Terenówkami dotarliśmy do bagna, które mieliśmy pieszo przemierzyć. Z każdym przebytym przez nas metrem woda stawała się głębsza, a teren coraz bardziej tajemniczy, dzięki czemu przeprawa była niezwykle emocjonująca. Na koniec dotarliśmy do rozlewisk poczynionych przez bobry. Po ponad godzinnej przeprawie wyszliśmy na drogę, cali mokrzy i zmęczeni, ale zarazem zadowoleni z siebie. Kiedy wróciliśmy do ośrodka, kadra stwierdziła, że jesteśmy zbyt brudni, ażeby wejść do pokoi, więc poszliśmy się umyć w pobliskim zalewie. Po obiedzie mieliśmy chwilę na ogarnięcie się, oczyszczenie ubrań, posprzątanie w pokojach i odpoczynek. Część uczestników wyjazdu poszła grać w siatkówkę plażową. Gdy już doszliśmy do siebie, pojechaliśmy na krótką wycieczkę krajoznawczą. Odwiedziliśmy Ośrodek Edukacji Ekologicznej, gdzie przewodnik opowiedział o faunie i florze miejscowych lasów, a także o tym, jakie zwierzęta mogą być niebezpieczne dla człowieka oraz jak postępować w razie kontaktu z nimi. Zwiedziliśmy także Porytowe Wzgórza, gdzie stoi pomnik upamiętniający partyzantów – uczestników największej partyzanckiej bitwy w Polsce z okresu drugiej wojny światowej. Odwiedziliśmy również jedyną w Polsce ostoję konika biłgorajskiego. Następnie wróciliśmy na ognisko, które przygotowano dla nas w ośrodku. Graliśmy w różne gry, takie jak mafia, a ponadto instruktor uczył nas swojego dość dziwnego tańca oraz piosenki o bananach. Roześmiani udaliśmy się na podchody do pobliskiego lasu, gdzie atmosfera szybko spoważniała. Czytając tekst ze zrozumieniem, podając odpowiedzi na podchwytliwe pytania i trzęsąc się ze zgrozy, powoli przemierzaliśmy ciemny las. Klimat był tak mroczny, że nawet leśne duchy bały się nas straszyć. W końcu dotarliśmy do mety – starej kapliczki. Znaleźliśmy tam skarb (woreczek z marchewkami) i ruszyliśmy w drogę powrotną. Podczas niej leśne stworzenia znów przyprawiły nas o ciarki na plecach. Udało nam się jednak cało powrócić do naszych pokoi.

Rankiem, ostatniego dnia obozu, spakowaliśmy swoje rzeczy i ruszyliśmy na kolejny etap gier integracyjnych. Tym razem była to lądowa forma drużynowej przeprawy przez rzekę oraz alternatywna forma popularnego „Twistera”. Następnie ruszyliśmy w kierunku naszego ośrodka, gdzie rozegrała się terenowa gra w ślimaka. Zabawa polegała na tym, że musieliśmy szukać na dużej przestrzeni karteczek z pytaniami, na które odpowiadaliśmy wykonując wcześniej rozmaite ćwiczenia fizyczne. Gdy zmęczeni ukończyliśmy zabawę, instruktor wziął nas do lasu, gdzie pod okiem świetnie się bawiącej kadry, budowaliśmy szałasy. Każda grupa była zadowolona z efektów swojej pracy gdyż wszystkie schronienia nadawały się do użytku. Po obiedzie zabraliśmy bagaże i skierowaliśmy się do autokaru, którym udaliśmy się w drogę powrotną.

Nikt nie chciał wracać, jednak myśl, że zobaczymy nowych kolegów następnego dnia dodawała otuchy. Poznaliśmy naszych wychowawców, siebie nawzajem, a także zdrowo się zmęczyliśmy. Wycieczkę można zapisać na plus, ponieważ nikt, kto pojechał, nie był rozczarowany. Szkoda tylko, że obóz trwał tak krótko. Taka forma integracji jest bardzo dobra i powinna być kontynuowana w przyszłości.

Łukasz Pryk klasa 1 b

Utworzone przez Michał Figura w kategorii Imprezy 19 września 2012